Jan I Olbracht, Poczet królów i książąt polskich-notki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Poczet królów i książat polskich
JAN I OLBRACHT - (1492 - 1501)
(1459-1501), trzeci z kolei syn Kazimierza Jagielończyka; król polski od 1492 r. Wychowanek Długosza i Kallimacha sposobiony był do objęcia tronu po ojcu. Jako król, Jan Olbracht prowadził politykę wewnętrzną podobnie jak jego ojciec, szukając poparcia u bogacącej się na handlu zbożem szlachty, którą opatrzył nowymi przywilejami. W 1496 r. wydał Statut piotrkowski, który m.in. ograniczał prawo chłopów do opuszczania wsi. Wobec Litwy, gdzie rządził jego młodszy brat Aleksander, uważał się za zwierzchnika, kontrolując, ale i uzgadniając zasady polityki zagranicznej. Zachował stanowczą postawę w stosunku do pozostałości państwa krzyżackiego (Prus Książęcych), zmuszając w 1494 r. wielkiego mistrza do złożenia przysięgi wierności. Usiłował przy niechętnej temu postawie szlachty prowadzić aktywną politykę na południowym-wschodzie, dążąc m.in. do opanowania Mołdawii. Zorganizowana w tym celu wyprawa w 1497 r. zakończyła się ciężką klęską pod Koźminem na Bukowinie. Ta nieszczęśliwa wyprawa niemało przyczyniła się do ukształtowania się współczesnych i późniejszych ocen panowania Jana Olbrachta. Były one często zbyt surowe i jednostronne, czego wyrazem jest znane powiedzenie "Za króla Olbrachta wyginęła szlachta".
[ Pobierz całość w formacie PDF ]