Jan Paweł II o Eucharystii, Liturgika

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Jan Paweł II o Eucharystii.

         Sobór Trydencki nauczał, że przez konsekrację chleba i wina dokonuje się przemiana całej substancji chleba w substancję Ciała Chrystusa, a substancji wina w substancję Jego Krwi. Kościół nazywa tę przemianę przeistoczeniem. Od chwili przeistoczenia w obiektywnej rzeczywistości, niezależnie od naszego ducha, chleb i wino przestały istnieć tak, że od tego momentu stały się Ciałem i Krwią Pana Jezusa, które rzeczywiście mamy przed sobą pod sakramentalnymi postaciami chleba i wina. „Oto wielka tajemnica wiary!” Eucharystia jest tajemnicą obecności, przez  którą spełnia się w najwznioślejszy sposób obietnica Jezusa, że pozostanie z nami aż do końca świata.

 

„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim”.(J 6,53-56)

 

      Chrystus przyszedł na świat, aby obdarzyć  człowieka życiem Bożym. Nie tylko głosił Dobrą Nowinę, ale także ustanowił Eucharystię, która ma do końca czasów uobecniać Jego odkupieńcze misterium. Jako środek wyrazu wybrał elementy natury- chleb i wino, pokarm i napój, które człowiek musi spożywać, ażeby utrzymać się przy życiu. Eucharystia jest właśnie takim pokarmem i napojem. Ten pokarm zawiera w sobie całą moc Chrystusowego odkupienia. Człowiek, ażeby żyć, potrzebuje pokarmu i napoju. Człowiek, ażeby osiągnąć życie wieczne potrzebuje Eucharystii. Jest to pokarm oraz napój, który przemienia życie człowieka i otwiera przed nim horyzont życia wiecznego. Spożywając Ciało i Krew Chrystusa człowiek już tu na ziemi , nosi w sobie zalążek życia wiecznego, gdyż Eucharystia jest sakramentem życia w Bogu.

   

     Eucharystia jest pulsującym sercem Kościoła. Eucharystia buduje Kościół, buduje jako autentyczną wspólnotę Ludu Bożego. Kościół żyje Eucharystią i stale się z niej rodzi.  Kościół urzeczywistnia się w sposób szczególny przez Eucharystię, która jest jakby zenitem, do którego wszystko w Kościele zmierza.

   

     Eucharystia jest źródłem i życiem Kościoła. Kościół żyje Eucharystią, z niej czerpie duchowe energie do pełnienia swej misji. Ona daje mu siłę do wzrostu, ona go jednoczy. Eucharystia jest największym sakramentem Kościoła. Kościół sprawuje Eucharystię , a Eucharystia tworzy Kościół.

    

    Eucharystia jest źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego. Od Ostatniej Wieczerzy Kościół buduje się i tworzy przez Eucharystię. Święty Augustyn nazywa ją „więzią miłości”. Ta więź  miłości była od początku źródłem jedności wspólnoty uczniów Chrystusa. Z niej wypływała tez troska o potrzebujących tak ,że swoje dobra „rozdzielali każdemu według potrzeb”.(Dz.2,45) Ona była źródłem radości, prostoty serca i wzajemnej życzliwości. Miłość i jedność płynąca z Eucharystii nie jest tylko wyrazem ludzkiej solidarności, ale jest uczestnictwem w samej miłości Boga. Na niej buduje się Kościół. 

Chrystus w Eucharystii pozostanie po wszystkie czasy niedościgłym wzorem postawy bycia dla drugiego człowieka. Chrystus cały był dla swojego Ojca niebieskiego, a w Ojcu- dla każdego człowieka.

   Eucharystia jednoczy niebo z ziemią. Zawiera w sobie i przenika całe stworzenie. Świat, który wyszedł z rąk Boga Stwórcy, wraca do Niego odkupiony przez Chrystusa.

Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa jako największy dar, bo dar z samego siebie.

Eucharystia nie jest wspomnieniem odkupieńczej ofiary Chrystusa, ale ciągłym jej uobecnianiem. Msza święta uobecnia ofiarę Krzyża. Eucharystia przez swój ścisły związek z ofiarą na Golgocie jest nie tylko darem Chrystusa dla nas, dla całej ludzkości, ale przede wszystkim jest darem dla Jego Ojca.

   

    Ofiara eucharystyczna uobecnia nie tylko tajemnicę męki i śmierci Zbawiciela, lecz także tajemnicę zmartwychwstania, w której ofiara znajduje swoje spełnienie. Żywy, zmartwychwstały Chrystus może uczynić siebie w Eucharystii „chlebem życia” i „chlebem żywym”. Eucharystia uobecniając tajemnicę odkupienia, ofiarę raz złożoną na krzyżu przez Chrystusa, dokonuje zjednoczenia z Nim, budzi pragnienie i nadzieję naszego zmartwychwstania w pełni Jego życia. Ta wielka tajemnica wiary wzmacnia naszą wewnętrzną świadomość osobistego zjednoczenia z Chrystusem i rozbudza potrzebę pojednania z innymi.

„Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego nie będziecie mieli życia w sobie”.(J6,53)

Zbawcza skuteczność ofiary dokonuje się w Komunii świętej, kiedy jednoczymy się z Chrystusem przyjmując Ciało i Krew Pana. Eucharystia to prawdziwa uczta, na której Chrystus ofiaruje siebie jako pokarm.

Eucharystia narodziła się w wieczór Wielkiego Czwartku w kontekście wieczerzy paschalnej. „Bierzcie i jedzcie…” Następnie wziął kielich i…dał im mówiąc „Pijcie z niego wszyscy…”(Mt26,26-27) Ten aspekt dobrze wyraża relację komunii, którą Bóg pragnie nawiązać z nami.

 

     Eucharystia ma wymiar eschatologiczny, kieruje do ostatecznego celu, wyraża pełne nadziei oczekiwanie przyjścia Chrystusa. Karmiąc się  Eucharystycznym Chrystusem otrzymujemy życie wieczne, jako przedsmak przyszłej pełni, która  obejmuje człowieka do końca.

  

      W Eucharystii otrzymujemy gwarancję zmartwychwstania ciał, które nastąpi na końcu świata. „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”.(J6,54)

 

       Eucharystia jest bramą nieba, która otwiera się na ziemi. Eucharystia wyraża i umacnia naszą łączność z Kościołem zbawionych w niebie. Łączymy się ze świętymi w niebie, którzy już stoją przed tronem Baranka.

Eucharystia kierując nas ku niebu pozwala jednocześnie z nadzieją iść drogą chrześcijańską już tu na ziemi , spełniając jak najlepiej swoje obowiązki wobec bliźnich i świata.

 

       Eucharystia jest tajemnicą światła. W każdej Mszy świętej występuje jedność stołu Słowa i stołu Chleba. Liturgia Słowa poprzedza Liturgię Eucharystii. Słowo Boże pobożnie wysłuchane i w sercu rozważone dotyka życia człowieka i je oświeca. „Kiedy umysły zostały oświecone i serca rozgrzane, przemawiają znaki”.

   

     Eucharystia jest największym darem jaki Bóg dał ludziom- Kościołowi. Kościół żyje dzięki Eucharystii- ta prawda zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła. W Eucharystii zawiera się całe dobro duchowe Kościoła, to znaczy sam Chrystus, który jest „Chlebem żywym” i dającym życie.

Kościół żyje dzięki Chrystusowi Eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło i moc.

       Bibliografia:

1.      Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu- Biblia Tysiąclecia w przekładzie z języków oryginalnych- Pallottinum Warszawa-Poznań 1990r.

2.      Encyklika Ecclesia de Eucharystia Ojca Świętego Jana Pawła II . O Eucharystii w życiu Kościoła- Pallottinum 2003r.

3.      List Apostolski ”Mane nobiscum Domine” Jana Pawła II na rok Eucharystii.-październik2004r-październik2005r

4.      „Chrystus wczoraj, dziś i na wieki” -V pielgrzymka Jana Pawła II do ojczyzny-Olsztyn1997r

5.      VII podróż apostolska Jana Pawła II do ojczyzny- L'Osservatore Romano wydanie polskie nr.8 (215) 1999r.

  

A. Multan nauczycielka SP w Dzierzgówku

3

 

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • swpc.opx.pl