Jan Paweł II, Jan Paweł II
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dzieciństwo i młodość
Karol Wojtyła urodził się w jako drugi syn i . Ród Wojtyłów wywodzi się z koło i (obecnie dzielnica ). Ród Kaczorowskich pochodzi z k.
Karol Wojtyła ochrzczony został dnia roku przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzicami chrzestnymi Karola Wojtyły byli Józef Kuczmierczyk, Emilii Wojtyły, i jej siostra, Maria Wiadrowska. Rodzice nadali imię Karolowi na cześć ostatniego .
Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca – wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu . Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. , brat Karola, po ukończeniu wadowickiego studiował medycynę w i został lekarzem. Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko - Olgę, która zmarła po urodzeniu.
W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. Regularnie grał w oraz jeździł na . Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec.
Jego matka zmarła roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w r., zmarł na w wieku 26 lat brat Edmund. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w Bielsku.
Od września roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna . W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka , którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się - występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich : żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity (zobacz też: ).
Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym . Studia rozpoczął w październiku roku.W pierwszym roku studiów Karol przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10 w . Czas od października do lutego roku to okres wytężonej nauki Karola na studiach, spotkań grupy literackiej, a także tworzenia własnej poezji. W lutym 1940 poznał osobę ważną dla swego rozwoju duchowego. Był to , krakowski krawiec, poza swą pracą zawodową zafascynowany duchowością chrześcijańską, w tym . Tyranowski prowadził dla młodzieży męskiej koło wiedzy religijnej. Uczestniczący w nim Wojtyła poznał wówczas i po raz pierwszy czytał pisma .
Dnia roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola. W i , jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do , by odnowić .
Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w . W tym okresie Karol związał się też z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną , która starała się między innymi ochraniać zagrożonych .
Jesienią roku Karol wraz z przyjaciółmi założył , który swoje pierwsze przedstawienie wystawił . Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku , gdy postanowił on studiować i wstąpił do tajnego gdzie 1 listopada 1946 otrzymał . W tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia do sierpnia roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził z historii .
Był to też okres rozwoju literackiego. Pierwszy zbiór wierszy Renesansowy psałterz, powstały 1939 roku (wydany dopiero w 1999), ma jeszcze charakter poetyckich pierwocin, jest tez wyrazem hołdu dla wielkiej tradycji, w tym dla . Wczesną dojrzałość młodego poety ujawniają utwory powstałe podczas wojny, w tym poemat Pieśń o Bogu ukrytym, o charakterze wizyjnym i mistycznym, nawiązujący twórczo do . Jako poeta Wojtyła łączył precyzję stylu oraz intelektualizm z wizyjnym charakterem ekspresji lirycznej. Tworzył .
Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później . Już roku kardynał wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. jako odprawił Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w . Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzez Paryż wyjechał do , aby kontynuować studia na uczelni Instituto Internazionale (obecnie Papieski Uniwersytet w Rzymie). Przez okres studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA. W roku ukończył studia z dyplomem .Pod kierunkiem wybitnego teologa, dominikanina napisał po łacinie rozprawę doktorską Zagadnienie wiary u (tytuł oryginału: Questio de fide apud sanctum Ioannem de Cruce). Dla potrzeb doktoratu nauczył się języka hiszpańskiego, by czytać teksty w oryginale. Z powodu braku funduszy na wydanie rozprawy drukiem nie uzyskał stopnia . Tytuł ten został mu przyznany dopiero w Polsce.
W lipcu roku, na okres 7 miesięcy Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii , gdzie spełniał zadania i katechety. Od tego momentu rozpoczął się dla młodego księdza okres wycieczek i podróży z młodzieżą po Polsce. Wolny czas zawsze starał się spędzać z chłopcami i dziewczętami na łonie natury. W marcu roku Karol Wojtyła został przeniesiony do . Tam też założył mieszany . Nadal często wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą. Podczas wielu wycieczek ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną i dlatego zdejmował i kazał nazywać się "wujkiem".
Otwierał się intensywny i twórczy okres pracy naukowej, a także literackiej. W roku po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej. Dużo uwagi poświęcał także pracy , pisał filozoficzne (np. Personalizm tomistyczny - o , O humanizmie ) i szkice. Często publikował w krakowskich periodykach katolickich: miesięczniku i . W związku z habilitacją podjął systematyczne studia nad myślą , którego pisma czytał w oryginale niemieckim. Pisał wiele m.in. na temat chrześcijańskiej etyki seksualizmu. Dnia jego praca Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maksa [taka spolszczona wersja imienia w tytule] Schelera została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty.
Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków. Wykładał m.in. w seminariach diecezji: , i (mieściły się one wszystkie w ) oraz na . Jego wykłady obejmowały głównie i , ale ogarniały też szeroko pojętą historię . Były precyzyjne i trudne, Wojtyła ujmował jednak studentów jako profesor wprawdzie wymagający, lecz życzliwy, otwarty na rozmowę i sprawiedliwy.
W roku Karol Wojtyła został mianowany tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup . Współkonsekratorami byli biskupi i . W roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady , w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie Karol Wojtyła bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych.Jako biskup przyjął, zgodnie z obyczajem, hasło przewodnie swej posługi. Brzmiało: "Totus Tuus" (łac. 'Cały Twój'). Kierował je do Matki Chrystusa. Inspiracją stał się pisarz ascetyczny francuski i jego książka Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, z której Wojtyła przejął koncepcję "niewolnictwa duchowego", rozumianą jako dobrowolne i ufne oddanie się w opiekę Matce Boskiej.
, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa , Karol Wojtyła został mianowany . Podczas został . roku otrzymał w od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie.
Jako pasterz diecezji starał się ogarniać swą posługą wszystkich potrzebujących, wiele jeździł poza Kraków. Wizytował parafie, odwiedzał klasztory (w tym bliskie sobie zgromadzenie , założone przez , Brata Alberta). W roku 1965 otworzył proces beatyfikacyjny siostry , której Dzienniczek poznał wcześnie, a jej orędzie Miłosierdzia Bożego traktował jako bliskie sobie. Z chęcią jeździł na i w (w wolnych chwilach po prostu wędrując po górach). Utrzymywał dobry i ścisły kontakt z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym.
Był to nadal okres owocnej pracy twórczej, pisarskiej. Ogłosił drukiem (pod pseudonimem) dramaty; Przed sklepem jubilera i jak misterium ujęte Promieniowanie ojcostwa, także poematy. Wydał w 1969 swą najważniejszą książkę filozoficzną, obszerną monografię z zakresu Osoba i czyn, która zyskała żywy oddźwięk za granicą, a w 1972 - książkę o . Z trudem (ze względu na liczne obowiązki duszpasterskie i ograniczony czas) lecz systematycznie prowadził dalej wykłady na , kształtując tam swą szkołę badawczą z zakresu .
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]