Jak pomóc bliskiej osobie, Artykuły o Świadkach Jehowy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Jak pomóc bliskiej osobie, gdy zainteresowała się Świadkami JehowyZ uwagi na sposób działalności Świadków Jehowy, którzy odwiedzają nasze domy o różnych porachdnia, mogą oni dotrzeć ze swym przesłaniem do członka rodziny, który akurat był w domu. Może sięzdarzyć, że taka bliska osoba podejmie z nimi tzw. studium biblijne i pod wpływem słyszanych naukzacznie się skłaniać do doktryny organizacji Świadków. Członkowie rodziny mogą być zaskoczeni izaniepokojeni, gdy usłyszą od męża i ojca, żony i matki, albo syna lub córki, że taki członek rodzinystudiuje Biblię ze Świadkami Jehowy. Jak należałoby reagować w takiej sytuacji? Czy jest nadzieja na„odzyskanie” bliskiej osoby? Jako doradca w sprawie sekt podzielę się kilkoma sprawdzonymiwskazówkami.1. Przede wszystkim należy unikać nazbyt emocjonalnego lub agresywnego reagowaniana fakt, że członek rodziny zainteresował się religią Świadków. W Księdze Przysłów15,1 czytamy: „Odpowiedź łagodna uśmierza zapalczywość, słowo raniące pobudzado gniewu” (Biblia Tysiąclecia, dalej BT). Nie na miejscu jest robienie scen,nadużywanie autorytetu, czy zakazywanie kontaktu z organizacją Strażnicy.2. Zalecane jest łagodne, pełne miłości podejście. „Sługa zaś Pana nie powinien sięspierać; ma być dla wszystkich uprzejmy, ma być przykładny i wyrozumiały.Powinien łagodnie przekonywać przeciwników, bo może Bóg da im kiedyśnawrócenie i poznają prawdę, wyrwą się z sideł diabła, który ujął ich żywcem i poddałswej woli” (2 Tymoteusza 2, 24-26 Biblia Poznańska). Należy zapewniać taką osobę,że ją kochamy i cenimy, choć nie zgadzamy się z niektórymi poglądami i praktykamiŚwiadków. Co za tym idzie, nadal spędzajmy czas z tą osobą, rozmawiajmy z nią naróżne tematy i bądźmy dla niej dobrym przykładem.3. Wiąże się z tym potrzeba przemyślenia, dlaczego członek naszej rodziny zaczął sięskłaniać ku Świadkom. Można rozważyć następujące kwestie, które pozwolą siętrochę w tym rozeznać:Czy nie jest tak, że ta osoba była przez nas zaniedbana – emocjonalnie lub w innysposób? Może dlatego poszukała dla siebie „rodziny duchowej”, wspólnoty?Czy zgorszyła się ona jakimś złym przykładem lub zachowaniem, np. księdza?Czy w naszej rodzinie są osoby z problemem alkoholowym?Czy niektóre nasze poglądy, czyny, obyczaje lub nawyki mogły być złymświadectwem dla tego członka rodziny? Może doszło do rozwodu, co go bardzozraniło?Czy moja rodzina to jedynie tradycyjni, powierzchowni katolicy, praktykującyreligię tylko dlatego, że odziedziczyli ją po przodkach? A może słabo znamypodstawy naszej wiary i w gruncie rzeczy nie bardzo wiemy, dlaczego cośpraktykujemy?Czy panował u nas zwyczaj czytania Pisma Świętego, zgodnie z opinią św.Hieronima, że „Nie znać Pisma Świętego, to nie znać Chrystusa”?Czy ja przeżyłem (przeżyłam) autentyczne nawrócenie do Chrystusa jako megoZbawiciela i Pana, ciesząc się bliską więzią z Bogiem Ojcem przez Jezusa?Czy patrząc na naszą rodzinę można powiedzieć, że jesteśmy na co dzieńwiernymi naśladowcami Chrystusa, świadomie poddającymi się Jego naukom?Powyższe pytania mogą nam pomóc ocenić, czy w naszej sytuacji nie musimyjako rodzina bardziej zbliżyć się do Boga i ugruntować w wierze. Może naszaobojętność na sprawy duchowe skłoniła członka rodziny do szukania pomocyduchowej gdzie indziej. Nie powinniśmy go potępiać za to, że nie chciałzadowalać się bylejakością i zaczął – co prawda po omacku – szukać możliwościrozwoju duchowego. Niech ta sytuacja zdopinguje nas do skruchy z powodu tego1grzechu zaniedbania oraz do lepszego poznania Boga i Jego Słowa. Jest to dobryczas, by pogłębić swą wiedzę biblijną i umocnić się w wierze. Warto sięgnąć poPismo Św. oraz po dobre, przystępnie napisane podręczniki teologiczne. Jeśli samibędziemy słabi duchowo, to jak zdołamy pomóc komuś zagrożonemu herezją?Warto jednak podkreślić, że nie jest moim celem obciążanie czytelnika poczuciemwiny. Co więcej, są także takie rodziny, które nie mają sobie w tych dziedzinachzbyt wiele do zarzucenia. Niekiedy zdarza się, że człowiek po prostu ulegazauroczeniu błędną teologią i porzuca prawdę. W takim przypadku wina jestgłównie po stronie tego, kto zbłądził.4. Koniecznie trzeba nabyć podstawowej wiedzy na temat wierzeń i historii tejorganizacji. Księga Przysłów 10,14 podaje ważną uwagę: „Mądrzy swą wiedzęgromadzą, usta głupiego grożą zniszczeniem” (BT).Oto garść zasadniczych informacji:Świadkowie Jehowy są organizacją religijną, która wywodzi się od Badaczy PismaŚwiętego, którzy powstali w 1879 r. Ich założycielem był Charles Taze Russell,który porzucił tradycyjne, protestanckie chrześcijaństwo (Kościół prezbiteriański,a potem kongregacjonalny) i pod wpływem ruchu adwentowego (oczekującegopowrotu Chrystusa w XIX wieku) utworzył własną grupę badaczy Biblii. M.in.odrzucił następujące nauki chrześcijańskie: o Trójcy, o Boskości Chrystusa, oosobowości i Boskości Ducha Świętego oraz o duszy nieśmiertelnej i o piekle.Drugi prezes Towarzystwa Strażnica, Joseph F. Rutherford podzielił Świadków nadwie klasy zbawionych: klasę niebiańską (144 000), która będzie panowała zChrystusem w niebie oraz klasę ziemską (nieograniczona liczba), która będzie żyław raju na ziemi. Zakazał klasie ziemskiej spożywać komunię, która u Świadkówjest przyjmowana pod dwiema postaciami, pojmowana symbolicznie i obchodzonaraz w roku.Praktykują nieważny chrzest, gdyż udzielający chrztu nie wypowiada żadnejformuły, a skoro nie wierzą w Trójcę Świętą, nie jest to chrzest w imię Ojca i Synai Ducha Świętego.Świadkowie Jehowy są organizacją jedynozbawczą – uważają, że tylko oni będązbawieni, natomiast wszystkie inne wyznania chrześcijańskie należą do BabilonuWielkiego i czeka je zagłada z ręki Boga.Świadkowie twierdzą, że opierają swe wierzenia na Biblii, podczas gdy w ichliteraturze ponad Pismo Święte wynosi się zbiorowego „niewolnika wiernego iroztropnego” (czytaj centralę – tzw. Ciało Kierownicze) i uzależnia zbawienie odprzyjęcia jego jedynie słusznych interpretacji i poddania się kierownictwu zarząduorganizacji. Obowiązująca wykładnia jest przedstawiana głównie w artykułachczasopismaStrażnica,w wydaniu z 15 dnia każdego miesiąca.Członkom zboru nie pozwala się na niezależne badanie Biblii i odradza siękorzystanie z komentarzy biblijnych wydanych przez inne wyznania. Zadawaniestarszym zboru niewygodnych pytań teologicznych lub kwestionowanie doktrynStrażnicy może się skończyć wykluczeniem z organizacji. Z byłymi członkami niewolno się pod żadnym pozorem spotykać ani ich witać.Ostatnio w celu większej kontroli nad myśleniem członków, centrala wycofała zmieszkań prywatnych zborowe studium książki, które odbywało się w małychgrupach, tak że od stycznia 2009 roku wszystkie zebrania odbywają się w SaliKrólestwa (nazwa miejsca kultu).Najważniejszym błędem doktrynalnym Świadków jest przeczenie temu, żeChrystus jest Bogiem-Człowiekiem i twierdzenie, iż jest archaniołem Michałem.2Świadkowie kilkakrotnie przepowiadali koniec świata; główne daty to 1914, 1925,1941 i 1975 rok. Wszystkie ich przepowiednie zawiodły, łącznie z odwołaną wlistopadzie 1995 roku nauką, że pokolenie ludzi urodzonych w 1914 roku nieprzeminie, aż nastanie koniec świata.Organizacja Strażnicy wielokrotnie zmieniała swe nauki. Oto niektóre przykłady:- W latach 1931 do 1952 Świadkom i ich dzieciom nie wolno było przyjmowaćszczepionek, ponieważ organizacja nauczała, że „szczepionka jest bezpośrednimpogwałceniem wiecznego przymierza” Bożego (ZłotyWiekz 4.02.1931 r., s. 293).- W polskiej literaturze w 1962 roku kwestię transplantacji organów pozostawionosumieniu, natomiast w 1968 roku zakazano tej praktyki. W 1982 roku zmienionotę naukę i zezwolono na transplantacje (Strażnice polskie nr 6/1962, s.14; nr14/1968, s. 13; nr 2/1982 r., tom CIII, s. 24).Ich najgroźniejszym błędem praktycznym jest zakazywanie transfuzji krwi.Tymczasem nadal nie wynaleziono płynu, który – tak jak krew – przenosiłby tlen.W przypadku znacznego wykrwawienia (po wypadku, w operacjach na stawach,przy niektórych porodach) lekarze wciąż stoją na stanowisku, że jedynymratunkiem jest krew. Co pewien czas słyszymy o śmierci niektórych członków tejspołeczności wywołanej odmową przetoczenia krwi.Mocną stroną Świadków jest ich większe od przeciętnych katolikówzaangażowanie religijne, lepsze oczytanie w Biblii i widoczne u wielu z nichszczere starania, by na co dzień żyć zgodnie z przykazaniami Bożymi. Atutemorganizacji jest kładzenie dużego nacisku na uczciwość i zasady moralne.Słabością etyki Świadków jest pozwalanie na rozwód i ponowne małżeństwo wprzypadku zdrady małżeńskiej.5. Gdy już poznamy rzetelne fakty o Świadkach, zachęćmy zagrożoną osobę do ichcierpliwego zbadania. W rozmowie możemy się powołać na Księgę Przysłów 18,13 i17: „Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę […] Pierwszy marację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go” (BT). Powiedzmyukochanej osobie: „Nawet w prawie starożytnego, pogańskiego Rzymu istniałazasada: ‘Wysłuchajmy także drugiej strony’. Zanim zostaniesz Świadkiem Jehowyrozważ wszystkie ‘za’ i ‘przeciw’. Pamiętaj, że większość organizacji religijnych starasię na swych potencjalnych nowych członkach wywrzeć jak najlepsze wrażenie. Np.każda dziewczyna i każdy chłopak stara się pokazać osobie, do której się zaleca z jaknajlepszej strony. Dlatego warto zapoznać się z obiektywnymi źródłami odnośniehistorii i wierzeń Świadków”.6. Gdy nasz bliski jest już gotowy do poszerzenia swych horyzontów, możemy muudostępnić niektóre wartościowe publikacje.Podstawowym podręcznikiem jest książkaKryzys sumienia,Raymonda Franza.Jest to jedyne w swoim rodzaju świadectwo złożone przez człowieka, którynależał do Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Jej treść łagodnie, leczskutecznie podważa fundamenty autorytetu organizacji. Uchodzi za najważniejszedzieło na temat Świadków. Warto zachęcić błądzącego członka rodziny, byzechciał zapoznać się z tą książką. Znajdzie w niej m.in. fotokopie starej literaturyTowarzystwa Strażnica, które wskazują na to, że stanowczo głosiło ono fałszyweproroctwa.Inne, skromniejsze dziełko, toOdpowiedzi dla Świadków Jehowy wedługwersetów,którego autorem jest David A. Reed, były Świadek. Polecam tę książkękażdemu, kto jest zapracowany i ma niewiele czasu, by czytać obszerne pozycjena temat chrześcijańskiego stosunku do Świadków Jehowy. Książka zawierazwięzłe i konkretne dowody biblijne. Autor w niewielu słowach ukazuje nam3wierzenia i historię tej organizacji oraz jej tendencyjny przekład Biblii. Podajepraktyczne rady, jak dzielić się ewangelią ze Świadkami i dzieli się swymbudującym świadectwem nawrócenia.Uwaga: Nie zaleca się udostępniania lub pokazywania tej i poprzedniej pozycjiprzychodzącym do nas Świadkom. Organizacja zabrania im korzystać z„odstępczej” literatury, więc moglibyśmy ich spłoszyć. O wiele lepiej zrobimy,gdy starannie zapoznamy się z treścią tych książek i przyswoimy sobie najbardziejdobitne argumenty.Jeśli nasz krewny jest już bardzo przesiąknięty nauką Strażnicy i zaawansowany wjej rozumieniu, to polecam ambitne dzieło Natana Cheseda,Inny Jezus, inny duch,inna ewangelia. Kluczowe doktryny Świadków Jehowy w świetle Biblii.Zawieraono gruntowne, krytyczne omówienie kilku zasadniczych doktryn organizacjiStrażnicy. Autor nie tylko obala twierdzenia Świadków, lecz także uczy poprawnejteologii. Jest to dzieło praktycznie wypróbowane; jej treść naprowadziła jużniejednego poszukującego Świadka na właściwy, biblijny tor myślenia. Z jegotreści nie wynika, że napisał je były Świadek Jehowy, dlatego sympatykorganizacji, który boi się „odstępczej literatury” może bez obaw po nią sięgnąć.Warto także zachęcić bliską osobę do zapoznania się z podręcznikiemomawiającym dzieje Kościoła. Cenną pozycją jest popularny przewodnik,Historiachrześcijaństwa,wydany przez Oficynę Wydawniczą Vocatio. Znajomość historiichrześcijaństwa pozwoli naszemu krewnemu upewnić się, że Świadkowie Jehowyto stosunkowo nowy wynalazek religijny, a ich doktryny są herezjami.Przede wszystkim niech jeszcze raz bardzo uważnie przeczyta Nowy Testament,najlepiej w innym przekładzie niż tendencyjna wersja Świadków (mają własnąwersję Biblii, dopasowaną do ich wierzeń, tzw.Przekład Nowego Świata).Niechzwraca baczną uwagę na kontekst.7. Następnie nasz bliski będzie potrzebował dalszej pomocy.Jeżeli korzysta z Internetu, można mu polecić następujące strony:www.watchtower.org.pl– strona Jarosława Zabiełło, rzeczowe artykuły – świetnai praktyczna publikacja Davida Reeda: „Jak mówić, aby Świadkowie Jehowysłuchali”.www.sn.org.pl– strona Fundacji „Słowo Nadziei” Tadeusza Połgenska, byłegopioniera specjalnego w organizacji Świadków.http://berejczycy.org/– „Berea”, pożyteczny Chrześcijański Ośrodek Edukacyjnyniosący pomoc zagubionym byłym Świadkom.www.apollos.org.pl– strona byłych Świadków Jehowy, którzy łącząc swe siłyorganizują pożyteczne konferencje.Jeśli się zgodzi, warto umówić go na spotkanie z byłym Świadkiem Jehowy lubdoradcą w sprawie sekt. Kilka takich przyjacielskich i rzeczowych rozmów może byćwielką pomocą w odzyskaniu równowagi duchowej i ponownego założenia, tymrazem zdrowego fundamentu swego życia i wiary.8. Nieocenioną pomocą w naprowadzeniu błądzącego członka rodziny na właściwądrogę jest modlitwa.Apostoł Piotr zaleca, byśmy powierzali nasze troski w modlitwie Bogu:„Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was” (1Piotra 5,7 BT).Jedynie Duch Święty może oświecić człowieka i objawić mu prawdę.W Ewangelii Jana 16,13 czytamy: „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy,4doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powiewszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe” (BT).Ogromną wartość ma pewien szczególny rodzaj modlitwy: modlitwa wstawiennicza.Stwórca w swej niezmierzonej łasce posługuje się wiernymi chrześcijanami,gotowymi z głęboką wiarąregularniemodlić się o nawrócenie osoby, która zgubiładrogę. Znane są liczne przypadki, że po dłuższym czasie zanoszenia takich żarliwychmodlitw, dobry Bóg zdejmuje zasłonę z oczu kogoś zwiedzionego niebiblijną nauką,tak że ku radości całej rodziny i przyjaciół osoba ta odwraca się do organizacjiStrażnicy i postanawia iść już tylko za Chrystusem. Na przykład pewien gorliwystarszy zboru Świadków Jehowy, za którego przez 7 lat modliły się trzy bogobojnekobiety, po 18 latach pobytu w organizacji, odłączył się od niej i znalazł prawdę wChrystusie. Jakaż radość zapanowała w jego rodzinie i wśród znajomych, że zaginionaowca się odnalazła!Życzę tym wszystkim, których bezpośrednio dotyczy treść mojego artykułu, by moglioglądać wyzwolenie ukochanej osoby ze zniewolenia błędami Strażnicy.Opracował: Karol P. Schubert5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]